21 Oca KISA KISA ŞİİR TADINDA
ŞAİRİN YÜREĞİ
Şair ince sever çabuk kırılır,
Sövsen incinmez de, baksan darılır.
Takar kafasına, küsse de sana
Dayanmaz yüreği, ilk o sarılır.
AFFET
Sensin Allahım en yakın sırdaşım
Dertliyim akar içime gözyaşım.
Anlamaz kimse beni senden başka
Sığındım yine sıkışınca başım.
BİR DAL
Bizler ağlamayı unuttuk unutalı
Tebessümler tatsız gülmeler sanki zehir
Kimler uzatacak tutunacak bir dalı
Akıp gidiyor bak hayat sanki bir nehir.
CESET
Bi el atın ne olur taşıyalım şu yükü,
Yerde kalmış bir bakın sahiplenen yok çünkü
Ne bir kıymeti varmış ne de var ağlayanı
“İnsanlık” ölmüş dostlar,yoktu hiç malı mülkü.
GECE
Yine gece yine mevsim sonbahar
Kalbimi hüzün yağmurları yıkar
Uzak diyarlardan gel artık ey yar
Bu gurbet kuytusundan beni çıkar
YALNIZLIK
İnsan içinde yaşar yalnızlığı, iç içe yaşar. Gözlerini kapattığı sonsuz karanlıkta kaybolduğu gibi, açık gözlerini kapattığı uçsuz bucaksız alemler de yalnızlığa salar insanı. Dalar ve uyanır bir dost sesi ile. Dost olmazsa tat olmaz. Söz olmaz, his olmaz, yürek duymaz kendisini önemsemeyen hisleri. Ve yalnızlık yakınlığa götürür insanı. Kimsenin olmadığı kadar yakın olana. Kimsenin bilmediğini bilene. Ama insan uzatmaz elini. Görmemezlikten gelir, duymaz farketmez O’na götüren sebepleri. İşte o zaman kara bir yalnızlık sarar ki insanı, ölmek ile yaşamak arasındaki çizgi bile kaybolur, anlamsızlaşır. Ama aciz de olsa yüzsüz, umarsız insan işte, bu yükü de taşır.
VARSA
Varsa,
Sorular, doğru mu yanlış mı bilmek zor
Varsa,
Hep doğruyu söyleyen vicdanına sor!
Küçüktük acılar da küçüktü. Büyüdük dostum. Daha ne kadar acı sığar bu kalbe? Kaç terabayttır, acı kapasitesi, yüreğimin? Eskiden düşer ağlardım. Acırdı kolum, bacağım, dizim. Şimdi her düşen acıtıyor, üzüyor beni çaresizim. Çocukken en yakın arkadaşlarımdan birinin babası ölmüştü. Ağlamak istemiş yapmamıştım. Şimdi her ölen yıkıyor gözyaşı bendlerini. Ben çocuktum ya, şimdi çocuklarım var. “Babam” deyince ısınıyor, üşüyen, titreyen kalbim. Benim güçlü babam deyip, sonra kollarının arasından kaybolan çocuksa yakıyor, kanatıyor kalbimi. Tarifi ne mümkün! Ben artık ağlamak istemiyorum insanlığa. İnsanlık ölü. Rahmet eylesin mevlam. İnsanlık öldü başı sağolsun dünyanın.
İnsanlık..
O ne ki?
…
Allahım senden uzak olmak yalnızlıklarin en zoru,
İmanı elde tutmak daha zor elde tutmaktan koru.
Ne olur hep temiz olsun kalbim her zaman dupduru
Ne olur razı olmadığın şeylerden sen bizleri koru.
Amin
…
Ben duygulu insanım, ağlamam ondan.
Derinde yaralarım çağlamam ondan.
Çok şeyleri kaybettim, dönemez geri
Kalbime karaları bağlamam ondan.
…
Bana bir söz lazım şöyle içimi döksün satırlara
Merhem olsun söküp atsın ve iyileşsin bu yara
…
Nerde diyorlar mutluluk, sonsuz huzur nerde
Tüm hastalıklara şifa ve çare her derde
Aranan Ab-ı Hayat, tüm acılara perde,
Varsa sabır ve gayret, Cuma yamaçlarında
Şu hayata söylecek bir sözüm var
Olmayanlar düşünsün
Her şeyi hunharca tüketip de
Doymayanlar düşünsün
Yılları devirip de ortaya işe yarar bir eser
Koymayanlar düşünsün
Koştururken dakika değil saniyeleri bile
Saymayanlar düşünsün
Dünyaya degisilecek bir ahiretimiz yok
Bilmeyenler düşünsün
…
Kendini demirden çelikten sanır insanoğlu
Hâlbuki etten kemikten,
Seni de en son bir kefen sarar insanoğlu
Sayma kendini nimetten
Zehirlenmeye ilk müdahele hastayı kusturmaktir
Bırakın bu zehirlenmis toplum içindekileri bi kussun, bilinci yerine gelince önündeki pislikten kendi midesi bulunacak göreceksiniz. Ben ne yaptım eyvah diyecek
Sorry, the comment form is closed at this time.